ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗ ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ...
Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑΣ...
Η ελληνική γλώσσα είναι μια πλούσια γλώσσα γιατί ανάμεσα στα σπουδαία στοιχεία που την χαρακτηρίζουν περιλαμβάνεται και το πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, το να διαθέτει την κατάλληλη ξεχωριστή λέξη για να περιγράψει με ακρίβεια μια συγκεκριμένη και μοναδική έννοια, όπως επίσης και το ότι μας δίνει τη δυνατότητα να ξεχωρίζουμε με σαφήνεια παρόμοιες ή σχεδόν ταυτόσημες έννοιες με διαφορετικές λέξεις...
Δυστυχώς για διαφόρους λόγους πχ συνήθεια, ευκολία, από λάθος ή πολλές φορές από λανθασμένη ερμηνεία, ή μετάφραση από γλώσσα στην οποία χρησιμοποιείται μία λέξη με πολλές έννοιες και ερμηνείες (φτωχές γλώσσες), όπου κατά τη μετάφραση δεν αποδίδεται (στη γλώσσα που γίνεται η μετάφραση) η σωστή και η ακριβής λέξη όπως θα έπρεπε.
Αυτό δυστυχώς το συναντάμε συχνά και σε μεταφράσεις εγγράφων, από άτομα που δεν γνωρίζουν σωστή ετυμολογία και των δύο γλωσσών.
Παράδειγμα κλασσικό αποτελούν οι αυτόματοι μεταφραστές… όπως στο Google! Δοκιμάστε ένα κείμενο να το μεταφράσετε από μία γλώσσα σε μία άλλη και κάποια άλλη στιγμή να μεταφράσετε αντίστροφα με άλλη μηχανή μετάφρασης… δεν θα πάρετε το ίδιο αρχικό κείμενο!
Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η ταύτιση της έννοιας της ιθαγένειας με την υπηκοότητα…
Η γλώσσα μας είναι τόσο πλούσια που δεν θα έπρεπε να δεχτούμε η έννοια της ιθαγένειας να ταυτιστεί με την έννοια της υπηκοότητας και με τις έννοιες ημεδαπός ή αλλοδαπός…
Το κινηματογραφικό έργο «λάθος στη μετάφραση» περιγράφει το τι μπορεί να συμβεί σε τέτοιες καταστάσεις…
Η λέξη ιθαγένεια περιλαμβάνει και την έννοια γένος που σημαίνει … ρίζα καταγωγή … τόπο γέννησης και πολλά άλλα (με ευρεία έννοια βέβαια… ) και δεν είναι δυνατόν να αλλάξει…
Ο τόπος γέννησης δεν αλλάζει, ο τόπος κατοικίας αλλάζει… επομένως εκείνο που μπορεί να αλλάζει είναι η υπηκοότητα, με το χαρακτηριστικό κάποιος να μπορεί να έχει ταυτόχρονα δύο ή περισσότερες υπηκοότητες, οι οποίες μάλιστα πολλές φορές είναι πολύ χρήσιμες … Παράδειγμα ο κύριος Χριστοφοράκος, ο οποίος χρησιμοποιώντας τη γερμανική υπηκοότητα (είχε ταυτόχρονα και Ελληνική ) πέτυχε να δικαστεί σύμφωνα με το Γερμανικό δίκαιο που για τα ίδια αδικήματα ήταν επιεικέστερο… για τη γνωστή υπόθεση Siemens!
Επίσης οι Έλληνες τις Αμερικής έχουν αμερικανική και ενδεχομένως και ελληνική υπηκοότητα, αν σας πω όμως ότι οι έλληνες των ΗΠΑ έχουν αμερικανική Ιθαγένεια θα γελάσετε και μαζί σας θα γελάσουν και οι καουμπόηδες… μόνο για όσους έχουν γεννηθεί θα μπορούσε κάποιος να δεχτεί ότι έχουν ιθαγένεια ΗΠΑ …
Αν λοιπόν χρησιμοποιούσαμε την σωστή λέξη πιστεύω ότι τα προβλήματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και η λανθασμένη εντύπωση-άποψη ότι με την απόδοση της ιθαγένειας χάνουμε ή παραδίνουμε, μοιραζόμαστε ή μας κλέβουν κομμάτια της ιστορίας μας ( ιδίως της αρχαίας γιατί για τα νεώτερη και πρόσφατη αφήστε το καλύτερα… ) για τα οποία ήμαστε έτοιμοι να πολεμήσουν μερικοί μέχρι θανάτου…
Ο Έλληνας δεν δέχεται γενικά να τον κοροϊδεύουν αφού η ιθαγένεια είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει αφού ο τόπος γέννησης είναι ένας και μοναδικός…
Εκείνο που θα κάνετε αν σας πω ότι άλλαξα ιθαγένεια και πήρα την κινέζικη ιθαγένεια, είναι πρώτα να γελάσετε και μετά θα σκεφτείτε … δεν ντρέπεται απαρνήθηκε το μεγαλείο του να είναι έλληνας … απαρνήθηκε την ιστορία αυτού του τόπου που τον γέννησε…
Αν σας πω όμως ότι απέκτησα και την κινέζικη υπηκοότητα … μάλλον δεν θα κάνετε κακές και απαξιωτικές σκέψεις εκτός και αν έχετε κατάστημα με κινέζικα μπιχλιμπίδια …
Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διαχωριστεί ή έννοια της ιθαγένειας από την έννοια της υπηκοότητας στα επίσημα έγγραφα και τους νόμους του κράτους…
Εκείνο που θα πρέπει να δίνεται είναι η υπηκοότητα, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν , με άλλα λόγια διαβατήριο και ταυτότητα αυτό είναι που θέλουν οι άνθρωποι για να έχουν διασφαλισμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και να αισθάνονται ελεύθεροι πολίτες αυτού του τόπου…
Είναι άδικο να «αναγκάζεται» να απαρνηθεί κάποιος την ιθαγένεια του (τόπο όπου γεννήθηκε) για να μπορεί να απολαμβάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα… πράγμα το οποίο συνήθως του αφαιρεί το δικαίωμα ή την ελπίδα να επιστρέψει στον τόπο του… η υπηκοότητα όμως είναι κάτι που δεν στερεί από κάποιον του δικαιώματος να μπορεί να επιστρέψει στον τόπο του κάποτε αν το θελήσει και οι συνθήκες του το επιτρέψουν …
Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ότι αποκτά κληρονομικό δικαίωμα στην ιστορία του τόπου όπου γεννιέται (και σε πολλές περιπτώσεις στη καθημερινή μας ζωή… δυστυχώς !) και δεν αποδέχεται εύκολα υιοθετημένους…
Προκαλώ τους «γκαλοπατζίδες» (κατά τον αείμνηστο Ν. Κακαουνάκη) να κάνουν ένα γκάλοπ με το ερώτημα: Θα προτιμούσατε να δίνεται η Ελληνική ιθαγένεια ή η Ελληνική υπηκοότητα στους…
Σίγουρα οι περισσότεροι θα απαντούσαν συντριπτικά υπέρ της υπηκοότητας…
Δυστυχώς για διαφόρους λόγους πχ συνήθεια, ευκολία, από λάθος ή πολλές φορές από λανθασμένη ερμηνεία, ή μετάφραση από γλώσσα στην οποία χρησιμοποιείται μία λέξη με πολλές έννοιες και ερμηνείες (φτωχές γλώσσες), όπου κατά τη μετάφραση δεν αποδίδεται (στη γλώσσα που γίνεται η μετάφραση) η σωστή και η ακριβής λέξη όπως θα έπρεπε.
Αυτό δυστυχώς το συναντάμε συχνά και σε μεταφράσεις εγγράφων, από άτομα που δεν γνωρίζουν σωστή ετυμολογία και των δύο γλωσσών.
Παράδειγμα κλασσικό αποτελούν οι αυτόματοι μεταφραστές… όπως στο Google! Δοκιμάστε ένα κείμενο να το μεταφράσετε από μία γλώσσα σε μία άλλη και κάποια άλλη στιγμή να μεταφράσετε αντίστροφα με άλλη μηχανή μετάφρασης… δεν θα πάρετε το ίδιο αρχικό κείμενο!
Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η ταύτιση της έννοιας της ιθαγένειας με την υπηκοότητα…
Η γλώσσα μας είναι τόσο πλούσια που δεν θα έπρεπε να δεχτούμε η έννοια της ιθαγένειας να ταυτιστεί με την έννοια της υπηκοότητας και με τις έννοιες ημεδαπός ή αλλοδαπός…
Το κινηματογραφικό έργο «λάθος στη μετάφραση» περιγράφει το τι μπορεί να συμβεί σε τέτοιες καταστάσεις…
Η λέξη ιθαγένεια περιλαμβάνει και την έννοια γένος που σημαίνει … ρίζα καταγωγή … τόπο γέννησης και πολλά άλλα (με ευρεία έννοια βέβαια… ) και δεν είναι δυνατόν να αλλάξει…
Ο τόπος γέννησης δεν αλλάζει, ο τόπος κατοικίας αλλάζει… επομένως εκείνο που μπορεί να αλλάζει είναι η υπηκοότητα, με το χαρακτηριστικό κάποιος να μπορεί να έχει ταυτόχρονα δύο ή περισσότερες υπηκοότητες, οι οποίες μάλιστα πολλές φορές είναι πολύ χρήσιμες … Παράδειγμα ο κύριος Χριστοφοράκος, ο οποίος χρησιμοποιώντας τη γερμανική υπηκοότητα (είχε ταυτόχρονα και Ελληνική ) πέτυχε να δικαστεί σύμφωνα με το Γερμανικό δίκαιο που για τα ίδια αδικήματα ήταν επιεικέστερο… για τη γνωστή υπόθεση Siemens!
Επίσης οι Έλληνες τις Αμερικής έχουν αμερικανική και ενδεχομένως και ελληνική υπηκοότητα, αν σας πω όμως ότι οι έλληνες των ΗΠΑ έχουν αμερικανική Ιθαγένεια θα γελάσετε και μαζί σας θα γελάσουν και οι καουμπόηδες… μόνο για όσους έχουν γεννηθεί θα μπορούσε κάποιος να δεχτεί ότι έχουν ιθαγένεια ΗΠΑ …
Αν λοιπόν χρησιμοποιούσαμε την σωστή λέξη πιστεύω ότι τα προβλήματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και η λανθασμένη εντύπωση-άποψη ότι με την απόδοση της ιθαγένειας χάνουμε ή παραδίνουμε, μοιραζόμαστε ή μας κλέβουν κομμάτια της ιστορίας μας ( ιδίως της αρχαίας γιατί για τα νεώτερη και πρόσφατη αφήστε το καλύτερα… ) για τα οποία ήμαστε έτοιμοι να πολεμήσουν μερικοί μέχρι θανάτου…
Ο Έλληνας δεν δέχεται γενικά να τον κοροϊδεύουν αφού η ιθαγένεια είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει αφού ο τόπος γέννησης είναι ένας και μοναδικός…
Εκείνο που θα κάνετε αν σας πω ότι άλλαξα ιθαγένεια και πήρα την κινέζικη ιθαγένεια, είναι πρώτα να γελάσετε και μετά θα σκεφτείτε … δεν ντρέπεται απαρνήθηκε το μεγαλείο του να είναι έλληνας … απαρνήθηκε την ιστορία αυτού του τόπου που τον γέννησε…
Αν σας πω όμως ότι απέκτησα και την κινέζικη υπηκοότητα … μάλλον δεν θα κάνετε κακές και απαξιωτικές σκέψεις εκτός και αν έχετε κατάστημα με κινέζικα μπιχλιμπίδια …
Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διαχωριστεί ή έννοια της ιθαγένειας από την έννοια της υπηκοότητας στα επίσημα έγγραφα και τους νόμους του κράτους…
Εκείνο που θα πρέπει να δίνεται είναι η υπηκοότητα, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν , με άλλα λόγια διαβατήριο και ταυτότητα αυτό είναι που θέλουν οι άνθρωποι για να έχουν διασφαλισμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και να αισθάνονται ελεύθεροι πολίτες αυτού του τόπου…
Είναι άδικο να «αναγκάζεται» να απαρνηθεί κάποιος την ιθαγένεια του (τόπο όπου γεννήθηκε) για να μπορεί να απολαμβάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα… πράγμα το οποίο συνήθως του αφαιρεί το δικαίωμα ή την ελπίδα να επιστρέψει στον τόπο του… η υπηκοότητα όμως είναι κάτι που δεν στερεί από κάποιον του δικαιώματος να μπορεί να επιστρέψει στον τόπο του κάποτε αν το θελήσει και οι συνθήκες του το επιτρέψουν …
Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ότι αποκτά κληρονομικό δικαίωμα στην ιστορία του τόπου όπου γεννιέται (και σε πολλές περιπτώσεις στη καθημερινή μας ζωή… δυστυχώς !) και δεν αποδέχεται εύκολα υιοθετημένους…
Προκαλώ τους «γκαλοπατζίδες» (κατά τον αείμνηστο Ν. Κακαουνάκη) να κάνουν ένα γκάλοπ με το ερώτημα: Θα προτιμούσατε να δίνεται η Ελληνική ιθαγένεια ή η Ελληνική υπηκοότητα στους…
Σίγουρα οι περισσότεροι θα απαντούσαν συντριπτικά υπέρ της υπηκοότητας…
Για να βγάλετε όμως τα δικά σας συμπεράσματα και να διαμορφώσετε δική σας γνώμη μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στα παρακάτω και μετά ψηφίζετε…
(στοιχεία από : ΟΗΕ, Ε.Ε., Π.Ο.Α.Δ.)
Η έννοια της ιθαγένειας στη θεωρητική έκφραση διαχωρίζεται από εκείνη της υπηκοότητας στο ότι η μεν πρώτη σχετίζεται με την έννοια έθνος και η δεύτερη με την έννοια κράτος, έτσι ένας έλληνας πχ που έχει γεννηθεί σε ένα ξένο κράτος ανεξάρτητα από το ισχύον δίκαιο της χώρας αυτής δεν παύει να είναι έλληνας.
Μπορεί να αποκτήσει την υπηκοότητα του κράτους που διαμένει ωστόσο όμως η ρίζα του δηλαδή η ιθαγένειά του παραμένει ελληνική.
Το ίδιο συμβαίνει για όλους τους λαούς της γης .
Η ιθαγένεια επομένως δεν αλλάζει και δεν μεταβάλλεται, ενώ αντίθετα η υπηκοότητα υπόκειται σε μια διαδικασία απόκτησης ή απώλειας η οποία ρυθμίζεται από τη νομοθεσία κάθε κράτους.
Υπάρχει η περίπτωση κάποιος να έχει πολλαπλή υπηκοότητα ( πχ γερμανική και ελληνική) στη περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και ισχύει η νομοθεσία του κράτους στο οποίο κατοικεί δεν είναι όμως δυνατόν να έχει κάποιος ταυτόχρονα πολλαπλή ιθαγένεια.
Ένας δηλαδή που γεννήθηκε Έλληνας οποιαδήποτε υπηκοότητα κι αν αποκτήσει θα είναι Έλληνας σε όλη του τη ζωή, επομένως η ιθαγένεια είναι ιδιότητα που συνδέει το άτομο με την καταγωγή, τη ρίζα, το έθνος.
Αντίθετα η υπηκοότητα είναι ιδιότητα που δίνει στο άτομο τη δυνατότητα να είναι πολίτης ενός κράτους και να έχει συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις που καθορίζονται από τη νομοθεσία του κράτους αυτού.
Στα περισσότερα κράτη η έννοια της ιθαγένειας για λόγους πρακτικούς ταυτίζεται με την έννοια της υπηκοότητας, στον κώδικα ελληνική ιθαγένειας ο όρος ιθαγένεια επικράτησε ως ταυτόσημος με τον όρο υπηκοότητα.
Στη θέση της λέξης ιθαγενής πολλές φορές χρησιμοποιούμε την λέξη ημεδαπός που δηλώνει τον πολίτη που έχει γεννηθεί στη χώρα όπου κατοικεί σε αντίθεση με τον όρο αλλοδαπός που δηλώνει κάποιο που δεν έχει γεννηθεί στη χώρα μας.
Γενικά η ιθαγένεια δεν συνδέεται άμεσα με την κατοικία έτσι ένα άτομο μπορεί να έχει την ιθαγένεια ενός κράτους χωρίς να είναι κάτοικος του και το αντίθετο ένα κράτος μπορεί να έχει πολίτες που δεν απολαύουν των δικαιωμάτων της ιθαγένειας …
Γενικά οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του ατόμου καθορίζονται σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους που κατοικεί.
Η γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη σημασία της ιθαγένειας για τον άνθρωπο διακήρυξε τον Δεκέμβριο του 1948 το δικαίωμα της ιθαγένειας για κάθε άτομο.
Στο άρθρο 15 της «Οικουμενικής διακήρυξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» υπογραμμίζεται ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει ιθαγένεια, ότι δεν πρέπει να στερείται αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια…
Το 1961 η ειδική επιτροπή του ΟΗΕ υπέγραψε ένα σύμφωνο για την ελάττωση της ανιθαγένειας όπου τα συμβαλλόμενα κράτη υποχρεώνονται να χορηγούν (έστω και υπό όρους) την ιθαγένεια σε πρόσωπα που γεννιούνται στο έδαφος τους για να μην μείνουν χωρίς πατρίδα.
Ακόμη στο ίδιο σύμφωνο υπογραμμίζεται ότι τα συμβαλλόμενα κράτη δεν μπορούν να στερήσουν την ιθαγένεια σε άτομα ή ομάδες για φυλετικούς, θρησκευτικούς, εθνικούς ή πολιτικούς λόγους…
Στον Χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ αναφέρεται ότι «οι ανθρώπινες υπάρξεις πρέπει να απολαύουν των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών χωρίς διακρίσεις».
Η έννοια της ιθαγένειας στη θεωρητική έκφραση διαχωρίζεται από εκείνη της υπηκοότητας στο ότι η μεν πρώτη σχετίζεται με την έννοια έθνος και η δεύτερη με την έννοια κράτος, έτσι ένας έλληνας πχ που έχει γεννηθεί σε ένα ξένο κράτος ανεξάρτητα από το ισχύον δίκαιο της χώρας αυτής δεν παύει να είναι έλληνας.
Μπορεί να αποκτήσει την υπηκοότητα του κράτους που διαμένει ωστόσο όμως η ρίζα του δηλαδή η ιθαγένειά του παραμένει ελληνική.
Το ίδιο συμβαίνει για όλους τους λαούς της γης .
Η ιθαγένεια επομένως δεν αλλάζει και δεν μεταβάλλεται, ενώ αντίθετα η υπηκοότητα υπόκειται σε μια διαδικασία απόκτησης ή απώλειας η οποία ρυθμίζεται από τη νομοθεσία κάθε κράτους.
Υπάρχει η περίπτωση κάποιος να έχει πολλαπλή υπηκοότητα ( πχ γερμανική και ελληνική) στη περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και ισχύει η νομοθεσία του κράτους στο οποίο κατοικεί δεν είναι όμως δυνατόν να έχει κάποιος ταυτόχρονα πολλαπλή ιθαγένεια.
Ένας δηλαδή που γεννήθηκε Έλληνας οποιαδήποτε υπηκοότητα κι αν αποκτήσει θα είναι Έλληνας σε όλη του τη ζωή, επομένως η ιθαγένεια είναι ιδιότητα που συνδέει το άτομο με την καταγωγή, τη ρίζα, το έθνος.
Αντίθετα η υπηκοότητα είναι ιδιότητα που δίνει στο άτομο τη δυνατότητα να είναι πολίτης ενός κράτους και να έχει συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις που καθορίζονται από τη νομοθεσία του κράτους αυτού.
Στα περισσότερα κράτη η έννοια της ιθαγένειας για λόγους πρακτικούς ταυτίζεται με την έννοια της υπηκοότητας, στον κώδικα ελληνική ιθαγένειας ο όρος ιθαγένεια επικράτησε ως ταυτόσημος με τον όρο υπηκοότητα.
Στη θέση της λέξης ιθαγενής πολλές φορές χρησιμοποιούμε την λέξη ημεδαπός που δηλώνει τον πολίτη που έχει γεννηθεί στη χώρα όπου κατοικεί σε αντίθεση με τον όρο αλλοδαπός που δηλώνει κάποιο που δεν έχει γεννηθεί στη χώρα μας.
Γενικά η ιθαγένεια δεν συνδέεται άμεσα με την κατοικία έτσι ένα άτομο μπορεί να έχει την ιθαγένεια ενός κράτους χωρίς να είναι κάτοικος του και το αντίθετο ένα κράτος μπορεί να έχει πολίτες που δεν απολαύουν των δικαιωμάτων της ιθαγένειας …
Γενικά οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του ατόμου καθορίζονται σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους που κατοικεί.
Η γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη σημασία της ιθαγένειας για τον άνθρωπο διακήρυξε τον Δεκέμβριο του 1948 το δικαίωμα της ιθαγένειας για κάθε άτομο.
Στο άρθρο 15 της «Οικουμενικής διακήρυξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» υπογραμμίζεται ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει ιθαγένεια, ότι δεν πρέπει να στερείται αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια…
Το 1961 η ειδική επιτροπή του ΟΗΕ υπέγραψε ένα σύμφωνο για την ελάττωση της ανιθαγένειας όπου τα συμβαλλόμενα κράτη υποχρεώνονται να χορηγούν (έστω και υπό όρους) την ιθαγένεια σε πρόσωπα που γεννιούνται στο έδαφος τους για να μην μείνουν χωρίς πατρίδα.
Ακόμη στο ίδιο σύμφωνο υπογραμμίζεται ότι τα συμβαλλόμενα κράτη δεν μπορούν να στερήσουν την ιθαγένεια σε άτομα ή ομάδες για φυλετικούς, θρησκευτικούς, εθνικούς ή πολιτικούς λόγους…
Στον Χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ αναφέρεται ότι «οι ανθρώπινες υπάρξεις πρέπει να απολαύουν των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών χωρίς διακρίσεις».
