Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ...

Να μην ξεχάσουμε το 2011 και να αισιοδοξούμε για το 2012...
χρόνια σας πολλά.

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ *

Έχω αναφερθεί ήδη πολλές φορές ότι αφενός ξεχνάμε εύκολα, κάτι που ίσως να μας προφυλάσσει από ψυχολογικά προβλήματα... , και ότι αφετέρου δεν διαβάζουμε την ιστορία μας...
Δεν εννοώ μόνο ανάγνωση... αλλά να αναλύουμε πλήρως και αντικειμενικά τα γεγονότα της ιστορίας μας , για να βγάζουμε τα σωστά συμπεράσματα , ώστε να διδασκόμαστε από αυτά για να λειτουργήσουμε την επόμενη φορά που θα χρειαστεί σωστά ... αφού ως γνωστόν η ιστορία επαναλαμβάνεται ...
Κάτι που αν το εφαρμόζαμε κατά τη γνώμη μου, σίγουρα θα γλιτώναμε από πολλά δεινά που αντιμετωπίζουμε σήμερα σαν χώρα και σαν λαός ...
Εξάλλου , για να μην ξεχνάμε και τη τέχνη μας ..., είναι γνωστό ότι στην ιατρική ισχύει ότι "το καλό ιστορικό τις περισσότερες φορές από μόνο του μας οδηγεί στη σωστή διάγνωση..."
Αντίθετα σε άλλες χώρες η Ελληνική ιστορία διδάσκεται αναλυτικά και με σοβαρό τρόπο
π.χ. ειδικά, η Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, διδάσκεται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ (σ´ αυτά που είναι μέσα στα 100 πρώτα παγκοσμίως...) αναλυτικά και τα μαθήματα διαρκούν 3-6 μήνες ενώ εδώ μερικές ώρες ...
Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στη μελέτη του Επιτάφιου του Περικλή ...
Τρανή απόδειξη αποτελεί αν ανατρέξετε στο google και διαβάσετε τον λόγο του Μπ. Ομπάμα μετά τη νίκη του στις εκλογές, θα διαπιστώσετε ότι αποτελεί αντιγραφή και προσαρμογή του Επιτάφιου του Περικλή... σε βαθμό που αν ζούσε σήμερα ο Περικλής σίγουρα θα του ζητούσε πνευματικά δικαιώματα...

Έτσι λοιπόν το ιστορικό μας (δηλαδή η ίδια η ιστορία μας) περιλαμβάνει πολλές καταστάσεις όπως αυτή που ζούμε σήμερα σαν κράτος και σαλ λαός...
Και κλασσικό παράδειγμα αποτελεί ¨ η πολιτική των κυβερνήσεων και τα προβλήματα κατά το χρονικό διάστημα 1881 - 1895¨ , που στους περισσότερους είναι γνωστή μόνο για το ¨δυστυχώς επτωχεύσαμεν¨ του Χ. Τρικούπη, η προσωπικότητα του οποίου σφράγισε αυτή την εποχή... όπως και του αντιπάλου του Δηλιγιάννη...

Σε προηγούμενες αναρτήσεις, έχω τονίσει επανειλημμένα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται κατά διαβολική σύμπτωση, όπως και το ότι εμείς συνεχίζουμε να την αγνοούμε και να μην διδασκόμαστε σχεδόν τίποτε...
Και το χειρότερο είναι ότι και οι πολιτικοί φαίνεται ότι είναι αδιάβαστοι ή ανεπίδεκτοι μαθήσεως...
Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το ότι συνεχίζουμε να κάνουμε και να επαναλαμβάνουμε συνεχώς τα ίδια τραγικά λάθη...

Τα παρακάτω ιστορικά στοιχία* - παραδείγματα που αφορούν το παραπάνω χρονικό διάστημα, είναι τόσο χαρακτηριστικά που θα νομίσετε ότι αφορούν σημερινά γεγονότα... μόνο που είναι διαφορετικά τα ονόματα των προσώπων που πρωταγωνιστούσαν τότε και τώρα...

Παραθέτω μερικά ιστορικά στοιχεία τα οποία αφορούν την οικονομική πολιτική και γενικά την δημοσιονομική κατάσταση της εποχής εκείνης που ταιριάζουν ΑΚΡΙΒΩΣ με την σημερινή κατάσταση που ζούμε σήμερα και θα διαπιστώσετε ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο ...

Ο κ. Κωνσταντόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους ¨εμπειρικούς οικονομολόγους¨ του 19ου αιώνα , μετά την παύση της κυβέρνησης Θ. Δηλιγιάννη σχημάτισε υπηρεσιακή κυβέρνηση που διενήργησε τις εκλογές της 3ης Μαίου του 1892 στις οποίες θριάμβευσε για τελευταία φορά ο Χ. Τρικούπης... σας θυμίζει κάτι;

Τα δάνεια...
Το συνολικό έλλειμμα των ετών 1879-1892 ήταν 471•000•000 δραχμές και δεν υπήρχε καμία δυνατότητα κάλυψης από τα τακτικά έσοδα παρά μόνο από έκτακτες πηγές εσόδων από το εσωτερικό και το εξωτερικό...
Όμως μέχρι το 1879 ενώ η Ελλάδα αποκλειόταν από τα ¨Ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια¨ λόγω μη διακανονισμού των δανείων της Ανεξαρτησίας και των δύο πτωχεύσεων του 1826 και του 1843 ( Στεφανίδης, Ανδρεάδης) ... λόγω της διεθνούς κρίσης, η Ελλάδα έγινε δεκτή στα ¨ Ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια¨ βέβαια ... ΜΟΝΟ αφού προηγουμένως ρύθμισε το χρέος που εκκρεμούσε...
Συνοπτικά τα δάνεια που συνάφθηκαν στη περίοδο αυτή (1879-1892) ήταν εννέα και έφθαναν συνολικά τα 640•000•000 χρυσά φράγκα με τιμή εκδόσεως 72,68 % δηλαδή ενώ χρεωθήκαμε για 640 εκατομμύρια φράγκα πήραμε στο χέρι 465 εκατομμύρια ...
Τυχαίο δεν νομίζω...
Δανειστές που αγόραζαν τα Ελληνικά χρεόγραφα ήταν ο οίκος Hambro and son του Λονδίνου, Comptoir d ´Escompte de Paris (όπου σημαντικό ρόλο έπαιζε και ο Έλληνας Βλαστός...) και η Nationalbank fur Deutschland του Βερολίνου, η γνωστή societe Generale , ο όμιλος Rochild, και η τράπεζα του Βλαστού ( πραγματικό βλαστάρι της Ελλάδος... ) που εμφανιζόταν με τρίτη αμφίεση ως Forges et Chantier de la Mediterranee´ και άλλοι πολλοί ...
Όμως αναφέρεται ότι πολλοί από τους Έλληνες που ήθελαν να επωφεληθούν προτιμούσαν να δανείζουν στο Ελληνικό κράτος, μέσω των χρηματιστηρίων του εξωτερικού ως αλλοδαποί σύμφωνα με τους κανόνες της διεθνούς χρηματαγοράς , γιατί οι εγγυήσεις ήταν ασυγκρίτως ανώτερες, παρά ως ημεδαποί σύμφωνα με τους εγχώριους κανόνες...
Τα χρεόγραφα που κατείχαν Έλληνες του εξωτερικού αντιστοιχούσαν στο 30% του συνολικού δανεισμού, να τι θα πει να είσαι Φιλόπατρις... και ο Α. Ανδρεάδης προσπαθεί να ερμηνεύσει πως οι ¨ ξένοι κεφαλαιούχοι εδείχθησαν τόσο πρόθυμοι να μας δανείσωσι τοσαύτα εκατομμύρια ¨ και καταλήγει σε τρεις ερμηνείες ήτοι: στην εμπιστοσύνη που έδειχναν οι επενδυτές στο πρόσωπο του Τρικούπη, στη περίεργη έλξη που ασκούν γενικώς τα επισφαλή χρεόγραφα που μάλλον κρύβουν κέρδη (αφού σύμφωνα με τον κανόνα το μεγάλο ρίσκο φέρνει τα μεγάλα κέρδη...) και τέλος που από ότι φαίνεται ήταν ο κύριος και μοναδικός λόγος, στο ότι τα επιτόκια ήταν καλύτερα δηλαδή πολύ μεγαλύτερα από ότι στην Ευρώπη...

Προσέξτε πως τα οικονομούσαν οι φίλοι μας δανειστές... ο τόκος στη πραγματικότητα ήταν σχετικά χαμηλός όμως ήταν 4-5 φορές μεγαλύτερος από ότι ήταν στην Ευρώπη... και ενώ οι δανειστές δεχόταν μακροχρόνια αποπληρωμή (75-100 έτη) επέβαλλαν ταυτόχρονα πολύ χαμηλή τιμή εκδόσεως... δηλαδή έδιναν 75 χρυσά φράγκα και χρέωναν 100!!!
´Ετσι ενώ το επιτόκιο ήταν 5% οι δανειστές το αργότερο μέσα σε δέκα χρόνια αποκαθιστούσαν το αρχικό τους κεφάλαιο και στη συνέχεια απολάμβαναν τα τοκοχρεωλύσια...
ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ...
Ως γνωστό μετά τη πτώχευση του 1893 μετά την αποτυχία του πολέμου του 1897 , όπου η Ελλάδα ήταν η μεγάλη ηττημένη, έπρεπε να πληρώσει στη Τουρκία αποζημίωση η οποία ανερχόταν τελικά σε 4.000.000 τουρκικές λίρες ή 95.000.000 χρυσά γαλλικά φράγκα, ποσό που η πτωχευμένη ήδη Ελλάδα θα μπορούσε μόνο με δάνειο να πληρώσει... το οποίο θα μπορούσε να συναφθεί μόνο αφού είχαν ρυθμιστεί τα προηγούμενα χρέη... έτσι με τη συνήθη μέθοδο των εκβιασμών εκ μέρους των δανειστών, επιβλήθηκε στην Ελλάδα Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος... Μάλιστα αξίζει να θυμηθούμε ...
Η Γερμανία προεξοφλώντας την Ελληνική ήττα, εξώθησε την μεν Ελλάδα στον πόλεμο έμμεσα με πράκτορες τη δε Τουρκία άμεσα για να αναγκαστεί η Ελλάδα να δεχτεί τον ΕΛΕΓΧΟ τυχαίο ... Δεν νομίζω...
¨ως εκρίθη η μάχη του Δομοκού η Γερμανία ήρξατο να ομιλεί περί ελέγχου ... και το βάσιμον της προτάσεως καταφαίνεται και εκ της μετέπειτα πολιτικής της Γερμανίας , ήτις άπαξ εξασφαλίσασα τον ΈΛΕΓΧΟ έπαυσε να αντιτίθεται εις την φιλελληνικήν λύσιν του Κρητικού ζητήματος... ¨ γράφει ο Α. Ανδρεάδης.
Η Γερμανία πρωτοστάτησε αλλά δεν ήταν μόνη της, οι Μεγάλες Δυνάμεις στις οποίες η Ελλάδα εμπιστεύτηκε τις διαπραγματεύσεις για την ανακωχή και την ειρήνη επωφελήθηκαν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Η Ελλάδα τελικά υπέκυψε, αφού τον Ιούνιο και Ιούλιο του 1897 οι προσπάθειες του διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας Στ. Στρέιτ και του Α. Συγγρού για συμβιβασμό με τους ομολογιούχους απέτυχε...,
δείτε στη συνέχεια και το σχετικό άρθρο στο ΤΟΤΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ...
Στο άρθρο 2 που αναφερόταν στην Τουρκική αποζημίωση αναφερόταν ¨ ... Ο σχετικός δια την διευκόλυνση της ταχείας πληρωμής της αποζημιώσεως διακανονισμός θέλει γίνει τη συναινέσει των Δυνάμεων κατά τρόπον μη θίγοντα κεκτημένα δικαιώματα των παλαιών δανειστών της Ελλάδος , κατόχων ομολογιών του Ελληνικού δημοσίου χρέους. Προς τον σκοπόν αυτόν θέλει ιδρυθεί εν Αθήναις Επιτροπή εξ αντιπροσώπων των μεσολαβησασών Δυνάμεων¨...
Προσέξτε ειδικά :
" Η Ελληνική κυβέρνησις θέλει επιτύχει την ψήφισιν νόμου, εγκριθέντος προηγουμένως υπό των Δυνάμεων κανονίζοντος την λειτουργίαν της Επιτροπής και δυνάμει του οποίου η είσπραξις και διάθεσις προσόδων επαρκών δια την υπηρεσίαν του Δανείου της πολεμικής αποζημιώσεως και των άλλων εθνικών χρεών θα τεθεί υπό τον απόλυτον έλεγχον της Επιτροπής ¨
Αντιλαμβάνεται κανείς και μόνο η φράση ¨ Ή ελληνική κυβέρνησις θέλει επιτύχει την ψήφισιν νόμου εγκριθέντως προηγουμένως υπό των Δυνάμεων ¨ καθιστούσε σαφές ότι η Ελληνική βουλή δεν είχε παρά να διεκπεραιώσει τυπικά το θέμα... Δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθή την ψήφιση του νόμου ή να επιφέρει οποιαδήποτε τροποποίηση στο κείμενο του...
Ο οικονομικός έλεγχος ( σημερινή ... ΤΡΟΪΚΑ για μην ξεχνιόμαστε! ) ήταν το τίμημα που πλήρωνε η Ελλάδα στις Δυνάμεις σαν ανταμοιβή που σταμάτησαν την προέλαση των Τούρκων στη Θεσσαλία... καθώς και για το δάνειο αποζημίωσης της Τουρκίας...
Και στις 21 Φεβρουαρίου του 1898 ψηφίστηκε από την Ελληνική βουλή ο νόμος ΒΦΙΘ´ και ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος ( Δ.Ο.Ε.) άρχισε να λειτουργεί από τις 28 Απριλίου 1898!!!
Στη Δ.Ο.Ε. εκχωρήθηκαν οι παρακάτω πηγές εσόδων:
1. Μονοπώλια άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιοχάρτων, σμύριδος Ναξίας.
2. Φόρος καταναλώσεως καπνού
3. Τέλη χαρτοσήμων
5. Δασμοί τελωνείου Πειραιώς
Τα έσοδα προβλεπόταν να είναι : 39.600.000 δρχ
Προσέξτε και τα παρακάτω...
Σε περίπτωση που δε θα επαρκούσαν οι πρόσοδοι αυτές , προβλεπόταν επικουρικές εγγυήσεις! όπως : δασμοί τελωνείων Λαυρίου, Πατρών, Βόλου, Κερκύρας που υπολογιζόταν στα 7.200.000 δρχ.
Δείτε και τις παρακάτω συμπτώσεις...
Για τη μεγαλύτερη απόδοση ο Δ.Ο.Ε. Είχε την εποπτεία των δημοσίων υπηρεσιών που ήταν αρμόδιες για την είσπραξη των υπεγγύων προσόδων ... αυτό μάλιστα προκάλεσε επανειλημμένα αφορμή διενέξεων με τις ελληνικές κυβερνήσεις, γιατί οι προσλήψεις , απολύσεις, μεταθέσεις και προαγωγές των υπαλλήλων των υπηρεσιών αυτών υπόκεινταν στην έγκριση του Δ.Ο.Ε.

Και για να μην ξεχνιόμαστε με τα πολιτικά θέματα...

Οι πολιτικές ζυμώσεις ήταν έντονες... και ενώ δεν παρουσιάστηκαν νέα πρόσωπα στη πολιτική σκηνή έγιναν προσπάθειες για έντονες ανακατατάξεις...

Οι ζωηρές ζυμώσεις γίνονταν για την ανασύνταξη του ΑΚΕΦΑΛΟΥ ( τρομερές συμπτώσεις... και ο νοών νοήτω...) Τρικουπικού κόμματος αφού τα εθνικά παθήματα και οι δοκιμασίες είχαν κάνει αισθητή σε μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης την απουσία της συναινέσεως και των ικανοτήτων του Τρικούπη , τώρα άρχισαν να αντιλαμβάνονται και να εκτιμούν τη προσπάθειά του για τη δημιουργία κράτους εκσυγχρονισμένου και καθώς δεν υπήρχε καμιά νέα πολιτική δύναμη που να εμπνέει ελπίδες για ανόρθωση , η προσοχή πάλι εστρέφετο σε στελέχη του Τρικουπικού κόμματος... Το πρόβλημα όμως ήταν η ανάδειξη νέου αρχηγού !!!!!!
τι τρομερές συμπτώσεις…
Για την ιστορία σας αναφέρω ότι δύο ήταν οι επικρατέστεροι για την αρχηγία ο Στέφανος Δραγούμης και ο Γεώργιος Θεοτόκης και οι δύο ήταν στενοί συνεργάτες του Τρικούπη, είχαν διατελέσει υπουργοί και ελέγετο ότι η αντιζηλία τους παρέμενε σε λανθάνουσα κατάσταση...
Ο Θεοτόκης τελικά με τα γνωστά κόλπα … πάντως όχι από τη βάση... εξελέγη " διευθυντής των εργασιών..." και στη συνέχεια έγινε αρχηγός…
* Η βιβλιογραφία στο μεγαλύτερο μέρος βασίζεται στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ εκτός και αν υπάρχει ειδική επισήμανση.

Η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση... και μέχρι τότε :
μήπως ξέρει κανείς να μου πει τι σήμαινε το γερμανικό δόγμα ¨ Drang nach Osten ¨ εκείνη την περίοδο στην Ευρώπη... ; Υπάρχει δώρο για όποιο μου στείλει τη σωστή απάντηση – ανάλυση πρώτος...